Z tych obserwacji wywodziło się uznanie koncepcji obrotów wszechświata, ożywionej natury gwiazd, Arystotelesowskiej teorii formy i materii. Myśliciele zachodnioeuropejscy uznali zegar, a następnie maszynę parową za bardziej inspirujące niż uprawiane nadal w ich czasach rzemiosła manualne, pozostając pod wrażeniem jakości mechanicznie przenoszonego i kontrolowanego ruchu. Mówili o świecie zegarowym, w którym nawet zwierzęta były regulowanymi od wewnątrz mechanizmami, a nawet patrzyli na świat jak na gigantyczną, choć mało wydajną maszynę parową. Dla zrozumienia człowieka Turinga — rzemiosło Grecji i Rzymu (od ery brązu do około piątego wieku po Chrystusie) jest dla nas niemal tak samo interesujące jak późniejsza epoka maszyny w Europie Zachodniej i Ameryce Północnej.