Weźmy cienki, okrągły drążek, dodajmy u dołu ciężar, a haczyk u góry, przewieśmy drążek przez luźny niedoprzęd przędzy. Otrzymamy starożytne wrzeciono zapadkowe, urządzenie do skręcania przędzy w nić. Ciężarek u dołu wrzeciona, na ogół krążek lub walec, zwany był skręcaczem. Nadajmy wrzecionu ruch i włókna przędzy zaczną wyciągać się w nić. Umiejętnie wypuszczając przędzę z kądzieli jedną ręką, a drugą kształtując włókna, można osiągnąć delikatny, równy materiał. Te dwa elementy przyciągnęły uwagę starożytnych: obrotowy ruch wrzeciona oraz wprawa w kształtowaniu nici (zobacz rys. Ib). Weźmy teraz większy drewniany drążek, dołóżmy u dołu koło jako ciężar, zakotwiczmy drążek w czymś w rodzaju stołu, dołączmy płaską terakotową płytę na wierzchu.