Taka forma uprawy zieleni, popularna zwłaszcza w chłodniejszych klimatach, datuje swoje początki na przełom siedemnastego i osiemnastego stulecia. Wtedy to, wśród europejskiej arystokracji pojawiła się moda na budowanie przypałacowych szklarni. W nich natomiast hodowane i kultywowane były egzotyczne gatunki roślin pochodzących z krajów tropikalnych, a więc nieodpornych na surowe, mroźne zimy charakterystyczne dla naszego kontynentu. W dziewiętnastym wieku zaczęto wznosić takie budowle również w miejscach publicznych, z przeznaczeniem parków miejskich, miejsc spotkań czy też jako poletka eksperymentalne dla botaników i naukowców badających obcą roślinność. Historia ogrodu zimowego nie skończyła się jednak na wielkich, masywnych budowlach, ale w wersji zminiaturyzowanej dotarła do zwykłych domostw. Ogrody takie używane są współcześnie jako zimowa przestrzeń wypoczynkowa dla domowników czy też miejsce uprawy roślin dekoracyjnych, warzyw, owoców jak również ziół.