Pewne umiejętności i wynalazki łatwo się przenosiły z agory do akademii, z fabryki tekstyliów do salonów lub z przemysłowych ośrodków badawczych do sal uniwersyteckich. Wizje niektórych filozofów i poetów miały ważny wpływ na takie przeniesienia. Kartezjusz i jego kontynuatorzy pomogli uczynić zegar technologią definiującą w Europie Zachodniej. Z pewnością pierwszy poeta opiewający mit prządek, które snują nić życia, przyczynił się do uznania tkactwa za technologię definiującą starożytnej Grecji. Lecz musi coś być w samej naturze wybranej technologii, co sprawia, iż jej forma, materiały, sposoby działania inspirują zarówno umysł, jak i rękę — na przykład, przyjemne obrotowe ruchy wrzeciona lub autonomia i złożoność zegara wahadłowego.