Fachowość rzemieślnika korespondowała z jego uporządkowaną koncepcją “Funkcjonowania sprawiedliwego społeczeństwa: utopia Platona to państwo złożone wyłącznie z rzemieślników, którego władcy uczą się swego fachu przez całe życie — prawdziwa technokracja. Jakkolwiek Platon nie lubił pracy fizycznej, cenił u rzemieślników umiejętność tworzenia zgodnie z wcześniej wymyśloną formą. Platoński świat idei był w istocie serią doskonałych modeli, z których pochodzą niedoskonałe obiekty świata materialnego. W pięknym kosmologicznym micie, który kończy Państwo, Platon opisywał niebiosa obracające się wokół „wrzeciona konieczności”: oś i hak ze stali podpierają osiem kręgów, którymi są sfery niebieskie. Daje w nich honorowe miejsce Mojrom, które przędą, mierzą i w końcu przecinają nić życia.